Op de foto’s in het vorige nummer van Tijd|Schrift ontving ik diverse reacties, zowel telefonisch als schriftelijk. Iedereen wist dat de boerderij op de foto inmiddels getransformeerd is tot camping De Hoogte aan de Strijdersdijk in Cadzand.
De heer J. Aers uit Sluis schreef dat de foto was gemaakt tijdens de Eerste Wereldoorlog, op 21 augustus 1918. Een Duits gevechtsvliegtuig was nabij De Hoogte geland op een akker van J. Risseeuw-Butler in de tarwestoppels. Met de faeton zou de piloot, Richter, die stomdronken was, worden opgehaald. Dit verklaart ook de aanwezigheid van de Nederlandse officier te paard.
Van de heer G. van de Velde uit Oosburg kreeg ik een uitvoerig verslag. Hij bracht zijn jeugd door op De Hoogte. Hij noteerde dat de boerderij bezit was van de gebroeders De Keuninck. De twee witte paarden voor het rijtuig zijn de eerste tuigpaarden van de boerderij. Het handpaard luisterde naar de mooie naam van Poes. Van het roepaard kan hij zich de naam niet meer herinneren. De man op klompen voor de twee paarden is Ko (Jacob) Provo. Hij overleed in april 1934 74 jaar oud. Hij was de vader van Kee (Cornelia) Provo. Vader en dochter werden geboren op De Hoogte en hebben nooit elders gewoond. Ze waren altijd in dracht en spraken het lokale dialect.
De voerman in de faeton is Isaac de Keuninck. Naast hem Brampje Adriaansen, de oudste zoon van Jan Adriaansen die gehuwd was met Kee Provo. De officier op het witte paard was de commandant van de op De Hoogte gelegerde soldaten. De man op de fiets was afkomstig uit Nieuwvliet. Op het erf staat Kee Provo met op haar arm de kleine Jan Adriaansen die geboren was op 3 juli 1916. Naast haar staat Marie Adriaansen, haar schoonzuster. De jongen bij de schapen moet Ko Adriaansen zijn.
Jan en Marie Adriaansen waren kinderen van Abigael de Keuninck een zuster van de eigenaren van de boerderij.
Verder meldde Van de Velde dat de schuur en het varkenshok gebouwd waren na 18 juli 1900. Op die dag waren na blikseminslag diverse gebouwen op de boerderij afgebrand. Aannemer Van Poecke uit Oostburg herbouwde de schuur die met blauwe pannen werd gedekt en die was voorzien van een keuveleinde. De schuur werd gebouwd met grenen hout. De weeg was gepotdekseld en van een laag koolteer voorzien. Er waren twee dorsvloeren in en drie taswinkels.
De dorsruimtes hadden een stenen inrit, maar een planken vloer. Die vloer was wat rond gelegd. Dit bevorderde een goede slag met de vlui. Langs de winkelzijde van de dorsvloer was een pui. Over de dorsvloer was een dilt van gedistelde balken. Als afsluiting waren daar de mendeuren met een klinketdeurtje, welk deurtje geopend werd met een klienke.
Het woonhuis werd in 1864 gebouwd door metselaar Van Luik en timmerman Jan Duininck uit Cadzand. Het werd opgetrokken met gele ijsselsteentjes, grenen hout en gedekt met oudhollandse geulpannen. In het midden van de voorgevel was de voordeur met puiraam met erachter een gang van wel twee meter breed met een arduinen vloer. Aan iedere kant van de voordeur was een kamer met elk twee ramen. In die kamers waren twee bedsteden met een spinde. In de meest linkse kamer, in de bedstee bij de buizenkachel werd de heer Van de Velde, volgens zeggen van zijn moeder, geboren.
Later heeft hij vele jaren in het kevent geslapen. Er waren twee bedsteden in.
Achter het woonhuis was de straote, zo’n vier stappen breed. Daar stond ook een erg oude bakkeet met een raam en een boven- en een onderdeur. Daar was ook het schuurhok. Aan de andere kant stond het in 1864 gebouwde karnhuis.
Op een hoek van het woonhuis was een grote, oude regenbak. Daar was ook de deur die toegang gaf tot het kevent. Om het kevent binnen te kunnen gaan, moest eerst een trapje met drie treden beklommen worden. Het kevent en het meisjeskamertje ernaast waren op de kelder gebouwd.
Er was voorts een groententuin en een boomgaard met veel oude appel- en perenrassen. Ik herinner me nog de grote boom met kriekappeltjes. Elk jaar kwam Kee Provo die appeltjes oprapen in haar baolschorte samen met Marie Adriaansen. Ze kookten er jam van, die lekker smaakte.